Anijs moet je niet verwarren met de boom steranijs. Doe op deze pagina inspiratie op voor het gebruik en lees meer over de eigenschappen ervan.
Anijs heeft vertakte, middelgroene stengels. De stengels zijn gegroefd en rond. De bladeren van anijs zijn zoet geurend, de onderste eirond en gezaagd. De bladeren worden smaller bovenin de plant.
Anijsbloemen bestaan uit trosjes kleine stervormige witte bloemen.
In de keuken kun je verschillende delen van de anijsplant gebruiken. Vooral de anijszaadjes zijn in Nederland bekend. De zaden zijn (heel of gekneusd) smaakmakers in desserts, gebak, zoete en zure inmaak, curry en bitters, zoals arrak. Hierbij spreken we vooral over de Europese (Griekse), Arabische en Indiase keuken. In de Turkse keuken gebruikt men het ook wel in visgerechten. De smaak van anijszaden is fris, zacht (ietwat zoet) en natuurlijk die typische anijssmaak.
De bladeren van anijs zijn ook goed te gebruiken in de keuken. Zo kun je ze prima als garnering gebruiken in salades, soep en op groentes. De bloemen en bladeren voegt men ook wel toe aan vruchtensalades. Verder geven de stengels en wortels smaak aan zoete soepen en stoofpotten.
Van de zaden zet men anijsthee. Anijsthee, getrokken uit de zaden, of zaden in gekookt voedsel bevorderen de spijsvertering en onderdrukken misselijkheid. Anijs is slijmoplossend en verzacht kriebelhoest. Het wordt dan ook vaak in hoestmiddelen gebruikt. Anijs wordt gebruikt om borstvoeding te bevorderen, het heeft nl. een zwak oestrogene werking. Verder stimuleert anijs de geslachtsdrift.
De etherische olie van anijs (uit de zaden) is in grote hoeveelheden zeer giftig. Deze anijsolie wordt toegevoegd aan parfums, tandopasta en medicijnen om de smaak van het medicijn te verminderen.
Nog geen recepten beschikbaar.